programma

De Canadese componist Claude Vivier was nog geen 35 toen hij in zijn Parijse huis vermoord werd door een mannelijke prostitué. Maar Viviers muziek is springlevend. Als een Marco Polo reisde hij over de wereld en smeedde wat hij hoorde om tot een veelkantige, bonte tovermuziek. Niet voor niks gaf Vivier verschillende composities geografische namen. Vanavond klinken zijn stedenstukken naast elkaar, inclusief Et je reverrai cette ville étrange, Viviers laatste voltooide ensemblewerk. Eilandenfanaat Reza Namavar zet er een fonkelnieuwe compositie over Polynesië tegenover.

De pianosolo Shiraz is vernoemd naar de Iraanse plaats waar Vivier urenlang twee blinde zangers observeerde. Samarkand, naar de oude stad in Oezbekistan, is een briljant sextet voor blazers en piano. Bouchara (eveneens in Oezbekistan) voor sopraan en ensemble is een ‘liefdeslied in een verzonnen taal,’ aldus de componist. In de titel van het kwartet Paramirabo draaide Vivier twee letters om, misschien om het allemaal nog sprookjesachtiger te maken.