Virtuositeit en waanzin

PROGRAMMA
Falconieri – Folias
Merula – Folle è ben che si crede, uit Curtio precipitato et altri Capricij Composti in diversi modi vaghi e leggiadri a voce sola, Libro secondo op. 13
Merula – Ciaconna
Corelli – Sonate op. 5, no. 10 in F
Telemann – Duo B-Dur TWV 40:111 uit: Der getreue Music-Meister
Telemann – Triosonate d-Moll TWV 42:d10 
Händel - Kantate „Mi palpita il cor“ HWV 132c für Alt, Flöte und Basso continuo (1706 – 1710)
C.P.E. Bach – Follia
J.S. Bach – Triosonate in G, BWV 1038
Vivaldi – ‘Sol da te mio dolce amore’ (uit: Orlando Furioso)
Vivaldi – La Follia in d, RV 63

In de zeventiende eeuw maakte de instrumentale muziek een formidabele ontwikkeling door. Ook zonder tekst wisten componisten als Albinoni en Vivaldi in hun werk het volledige scala aan emoties te tonen. Binnen de opera gold Monteverdi’s voorschrift Prima le parole, poi la musica (Eerst de woorden; dan de muziek). Bevrijd van die dienende rol bleek ook de instrumentale muziek aan alle retorische eisen te kunnen voldoen. De sonatevorm presenteerde verschillende muzikale denkbeelden, liet die over elkaar heen buitelen en beëindigde het discours met een overtuigende slotzin. Majeur en mineur, tempowisselingen en instrumentaties gaven emoties weer – een tekst was daarvoor niet nodig.

Dorothee Oberlinger en haar kompanen laten u horen hoe woordeloze muziek de passie ontdekte. En waar beter dat te doen dan in Italië! Speciaal voor dit programma selecteerde zij een prachtig scala aan bekende en minder bekende Italianen die u de krochten van de emoties zonder woorden gaan laten meemaken. Natuurlijk komen Vivaldi en Monteverdi voorbij, maar er is ook plaats voor Cima, Turini en Merula. Laaf uzelf aan de woordeloze emotionele hoogtes en dieptes van de Italiaanse meesters.