Hoe ontdekt een jonge vrouw haar seksualiteit? En wie mag daarover vertellen? Regisseur Silke van Kamp heeft een fascinatie voor Nabokovs schandaalroman Lolita uit 1955, waarin een jonge vrouw haar ontdekkingstocht naar seksuele fantasieën en hunkeren wordt ontnomen.
Decennialang is Lolita neergezet als geromantiseerd lustobject en verschenen er talloze versies van haar verhaal. Na 70 jaar keert Silke Nabokovs literaire klassieker radicaal binnenstebuiten en geeft in F*CK LOLITA het verhaal opnieuw vorm vanuit het vrouwelijke perspectief. Lolita stapt uit de kooi van lustobject en claimt haar verhaal en lichaam terug. Niet als slachtoffer van misbruik, maar als iemand die zich los vecht uit de greep van het mannelijke perspectief.
Met tekst van Annet Bremen (nominatie Toneelschrijfprijs 2023) ontstaat er in F*CK LOLITA een grillig, zinnig, en complex duet tussen Lolita en Humbert Humbert. Lolita claimt haar kunstwerk terug: over zichzelf, als zichzelf.
► Goed om te weten: in F*CK LOLITA wordt het seksueel misbruik van een minderjarige beschreven. Dit kan als heftig worden ervaren.
“Ik wil in deze voorstelling zowel de rauwe schoonheid van jonge vrouwelijke seksualiteit als het taboe daarop uitdiepen. Let’s talk about this.” - Silke van Kamp
CREDITS
Regie: Silke van Kamp
Tekst: Annet Bremen
Cast: Joep van der Geest en Keja Klaasje Kwestro
► Silke van Kamp
Silke van Kamp is theater en filmregisseur. In 2019 werd ze genomineerd voor de BNG-Bank theaterprijs met haar afstudeervoorstelling Chimo Zei Lila. Haar werk typeert zich door zijn gelaagdheid, de rauwe rand, humor en een affiniteit met de beeldende kunsten. Ze zoekt graag naar inspiratie in de duistere hoekjes van de maatschappij waar we verstoppen wat moeilijk ligt of bedreigend is.
► Deze voorstelling staat in de theateropstelling in de Muzenzaal van Musis
Het Stadstheater wordt verbouwd. In de tussentijd kun jij blijven genieten van goed theateraanbod. Het merendeel van onze programmering blijven wij aanbieden zoals je gewend bent. Dit doen we op andere locaties, voornamelijk in Musis, waar de twee zalen afwisselend omgebouwd worden tot volwaardige theaterzalen. In de Muzenzaal staat een tijdelijke tribune, zodat er een vlakkevloerzaal ontstaat, zoals de kleine zaal van het Stadstheater.