Een troostrijke avond tussen Russische schuifdeuren over verdrukking, ontsnapping, repressie, armoede maar ook over liefde en poëzie met de macht der wanhoop.
De verhalen die tijdens deze voorstelling worden verteld gaan over mensen die worden bekneld en op de vlucht zijn – en voor wie de taal en de verbeelding hun laatste schild zijn om zich tegen de vernietigende kracht van de werkelijkheid te beschermen.
In Tsvetajeva 1941 is de Russische dichter Marina Tsvetajeva aan het woord, wier leven wordt bepaald door hoe in de jaren na 1917 het élan van de Russische Revolutie al snel wordt overschaduwd door een repressieve dictatuur. Zwervend door West-Europa en uiteindelijk terugkerend naar de Sovjet-Unie ziet Marina hoe ze alles verliest: haar reputatie als dichter gaat teloor, haar man wordt een van de talloze slachtoffers van de Stalinistische moordmachine, haar dochter is naar een onbereikbare plek verbannen en haar zoon vervreemdt zich van haar. In haar totale fysieke en geestelijke marginalisering kiest zij voor de dood. Maar tot op haar laatste dag is zij blijven dichten. Woorden zijn sterker dan wanhoop.
Deze tekst van Rob de Graaf wordt voor het eerst opgevoerd in het theater.
De bedreiging waarover het gaat in Stalker (geïnspireerd door de gelijknamige film van Andrej Tarkovski) is zowel abstracter als concreter dan die in het Tsvetajeva-verhaal. Abstract, omdat we ons bevinden in een landschap dat lijkt op het decor van een boze droom – een gewonde wereld waar de onderdrukkende krachten geen naam en geen benoembare bron hebben, een niemandsland waarin zich een permanente ramp voltrekt en waar de man die er op zoek is naar de Verboden Zone alleen maar vijandschap ondervindt. Concreet, omdat Stalker óók gaat over de kracht en de vertwijfeling van de performer die zijn publiek moet bereiken en moet zien te overtuigen dat zijn grauwe vertelling waarde heeft en een waarheid belichaamt. Woorden scheppen de werkelijkheid.
CREDITS
Met/door/van: Marien Jongewaard, Manja Topper, Dirk Houthof, Mario Mantel e.a.
Tekst: Rob de Graaf
â–º Dood Paard
Dood Paard maakt impliciet en expliciet politiek theater. De organisatie werkt als een collectief, de vormgeving, de vertaling, de regie, de dramaturgie zijn een collectief proces. Het werk van Dood Paard is divers: locatietheater, teksttheater, muziektheater, jeugdtheater, pop-up theater en een combinatie van deze soorten. Dood Paard wordt gevormd door Tomer Pawlicki en Manja Topper.
â–º Deze voorstelling staat in de theateropstelling in de Muzenzaal van Musis
Het Stadstheater wordt verbouwd. In de tussentijd kun jij blijven genieten van goed theateraanbod. Het merendeel van onze programmering blijven wij aanbieden zoals je gewend bent. Dit doen we op andere locaties, voornamelijk in Musis, waar de twee zalen afwisselend omgebouwd worden tot volwaardige theaterzalen. In de Muzenzaal staat een tijdelijke tribune, zodat er een vlakkevloerzaal ontstaat, zoals de kleine zaal van het Stadstheater.